| Deze zomer verloren we naast Frank Clevers ook Joop Verhulst. Eerder schreef ik al een in memoriam over hem. Deze maand stuurde de vrouw van Joop, Cisca, mij een bericht dat hij enige tijd geleden schreef om zichzelf voor te stellen, ik meen voor de computerclub in het dorp, waar hij ook lid van was. Ik vond de tekst zo mooi, dat ik het leuk vind om deze met jullie te delen.
– Hans Hoornstra |
 |
Ik ben er ook nog
De wereld – in ieder geval mijn wereld – wordt kleiner. Langs de mistige landen beweegt het Laatste Avondmaal, en jullie zitten daar als de apostelen op Leonardo’s fresco, maar dan met een pilsje in de hand, of tegenwoordig iets alcoholvrijs. Mijn ogen vinden lezen niet meer zo prettig, dus beperk ik me tot schaken met slimme geesten uit het hele heelal en het temmen van mijn vissen; eentje mag ik al aaien.
Mijn uitjes bestaan uit bezoekjes aan het MUMC: hartspecialist, longarts, fysio en een lifestylecoach. Ik ben dus ook weer gaan roken.
Mijn longarts is een schat. Ze vroeg of het consult in het Engels mocht en of er studenten bij mochten zijn. Na een minuut bleken dat twee verlegen Duitse adolescenten te zijn. Ik schakelde dus – na toestemming – over naar Duits. Al snel begreep ik dat het Duits van die schat niet echt geweldig was, en was ik het gesprek dat ik met de studenten had in het Engels voor haar aan het vertalen. Het had dus eigenlijk ook gewoon in het Nederlands gekund.
De fysio is als een gemaskerde engel die me probeert te begeleiden naar meer beweging. Ik heb dan ook een hometrainer en trekveren aangeschaft, die nu trots in de kamer staan; uiteraard tweedehands en door Cisca verzameld, voor in totaal €4,50.
In het MUMC hebben ze beslist een training in gesprekstechniek gehad om patiënten te stimuleren en op hun gemak te stellen. Mijn hartspecialist vroeg me tijdens het dotteren, onder plaatselijke verdoving, wat mijn hobby’s waren. Na mijn antwoord – diepzeeduiken en bergbeklimmen – viel hij toch even stil.
Misschien wek ik de indruk somber te zijn; dat is dan een misverstand. Ik ben nog nooit zo in balans geweest als nu. Met Cisca bezorgd om me heen is niets anders dan een glimlach mogelijk.
Uiteindelijk gaan we allemaal dood. Nu is het nog iets raadselachtigs, maar als je dood bent, heb je er geen last meer van – al weet je dat dan ook niet meer. Ik hoop jullie spoedig weer te ontmoeten en een glas te heffen op het leven.
Groetjes, Joop.
